Zes maanden

Ja. Zes maanden alweer. De helft van een jaar. Een miniscuul deel van een mensenleven. Maar zes maanden is de tijd die ik inmiddels heb doorgebracht met Mike, en hij heeft daarmee al mijn records op het gebied van relaties verbroken.
Ten eerste: dit is de eerste relatie waarbij ik het idee heb van whow! hier wil ik nog wel mee verder.
Ten tweede: ik ben niet bang om voor de zomer een vakantie te boeken voor ons twee. Daarbij zie ik ook niet op tegen de midweek Zeeland met mijn familie, oma, en Mike. Geen gevaar, geen twijfel.
Ten derde: het gaat voorbij het oppervlakkige. Het is meer dan fijn om iemand te hebben met wie je kan lachen, echt verschrikkelijk veel lol kan maken en gewoon urenlange gesprekken mee kan hebben.

Na, genoeg geslijm. Het is wel allemaal waar, dat wel. Ik ga nu aan onze hoera-we-hebben-zes-maanden-cd beginnen. Vaak zijn we lekker kritisch op elkaars muziekkeuze, hoewel die qua stijl nog vrij dicht bij elkaar ligt. Het resultaat: we maken allebei een cd, met daarop liedjes waarvan we vinden dat de ander die eeeigenlijk wel goed moet vinden. Dat is nog eens werken aan je relatie, niet waar?

Hoe sta ik er verder voor? Druk, druk. De nog te lezen kranten stapelen zich op en op mijn what-to-do lijstje is nog bar weinig afgestreept. Achja. Ik heb mooi wel weer drie achten voor filosofie binnengesleept.

Tot zover.