Tsja, alles moet ergens beginnen. Zo ook een blog. Ik weet van mezelf dat ik niet goed ben in 'beginnen', ik moet altijd een zeer sterke drijfveer of motivatie hebben. Maar als die eerste streep eenmaal gepasseerd is dan gaat het ineens hard. Zodra er een eindresultaat in zicht komt, wil ik daar naartoe werken.
Wat precies het eindresultaat van een blog is weet ik niet, maar aangezien ik vaak nogal sterke schrijf-drang heb vond ik dit een goede manier om mezelf te 'uiten'.
Achja. En dan nog even voor de mensen die mij nog niet kennen:
Marit, zeventien-en-een-half jaar oud, opleiding journalistiek aan de HU te Utrecht, woont nog thuis temidden van twee broertjes en een zusje, een vader en een moeder, gaat over zes dagen al een halfjaar met haar lief.
Op het moment ben ik hard bezig met het afronden van het tweede blok van het eerste jaar van mijn opleiding, en dat brengt een aparte paradox met zich mee: stress tegenover verveling. Stress, want er moeten nogal wat opdrachten ingeleverd worden. In je eerste jaar kan ik me geen studievertraging veroorloven, dus het moet gedaan worden. En dat is dus juist wat me zo tegenstaat. Dus, drie dagen voor de deadlines ben ik nog nergens aan begonnen. Gevolg: verveling, want ik doe niks, terwijl ik speciaal voor de afronding van blok 2 een week vrij heb gekregen.
Dan wil ik graag deze blog afsluiten met een quote uit de Volkskrant, katern Het Betoog, van afgelopen zaterdag: "Huilen maar, Hillary, Huilen maar."
3 opmerkingen:
En de radio dan?
Meer een schrijfster dan een radiomaakster?
een beetje van beide, denk ik. ik ben er nog niet helemaaal uit, het is allebei ontzettend leuk.
Hee Marit!
Wat leuk dat je blogs schrijft zeg! Kun je vast een beetje oefenen voor je journalistiek, maar volgens mij gaat het al aardig of niet ;)
Groetjes Nikki (v. L, je weet wel)
Een reactie posten